Normaal?
Onlangs hadden we een vergadering over het bekendmaken van het religieuze leven in de Sociëteit van Jezus naar buitenuit, en hoe jonge mensen te begeleiden bij een mogelijke intrede. Voor het eerst maakte Peter, een huisvader, deel uit van de bijeenkomst.
Op een bepaald ogenblik spraken we over de leefwijze van jezuïeten. Meer in het bijzonder over het feit dat wij ook maar gewone mensen zijn, die op een heel “normale” wijze leven en wonen.
Hier kwam Peter tussen. “Toen ik voor het eerst in jullie gemeenschappen binnenkwam, viel me op hoe verschillend jullie levenswijze is van die van een gezin.” En hij heeft natuurlijk gelijk. Mannen van verschillende generaties die samenleven, zonder vrouwen en kinderen, met geloftenleven, regelmatig verhuizen …
Neen, onze levenswijze is helemaal niet zo normaal. En in dat verschillend-zijn ligt net een stuk van onze aantrekkelijkheid. Goed dat Peter ons daar even aan herinnerde.
Op een bepaald ogenblik spraken we over de leefwijze van jezuïeten. Meer in het bijzonder over het feit dat wij ook maar gewone mensen zijn, die op een heel “normale” wijze leven en wonen.
Hier kwam Peter tussen. “Toen ik voor het eerst in jullie gemeenschappen binnenkwam, viel me op hoe verschillend jullie levenswijze is van die van een gezin.” En hij heeft natuurlijk gelijk. Mannen van verschillende generaties die samenleven, zonder vrouwen en kinderen, met geloftenleven, regelmatig verhuizen …
Neen, onze levenswijze is helemaal niet zo normaal. En in dat verschillend-zijn ligt net een stuk van onze aantrekkelijkheid. Goed dat Peter ons daar even aan herinnerde.
Reacties