Gemeenschap


Ik kreeg deze dagen de cijfers binnen van de deelnemers aan het ignatiaanse voorprogramma van de Wereldjongerendagen in Sydney. Het zijn er in totaal 1.100, waarvan ruim 200 Europeanen. Een heel aardig aantal. In Canada (2002) waren er maar 800. En dat was veel makkelijker bereikbaar.

De eerste WJD waaraan ik deelnam waren die van Parijs. Ik herinner me toen dat de Nationale Katholiek Jeugdraad (ik meen dat dat de naam was) toen met een zekere poeha zich officieel distantieerde van dat initiatief. Sindsdien is het tij gekeerd. Helemaal.

Vandaag zetten de Belgische bisdommen alles op alles voor de WJD. Deze hebben zich een vaste plaats verworven in de wereldkerk. Meer dan de helft van de jonge mannen die thans in Frankrijk een seminarieopleiding volgen, verklaren dat de ervaring van de WJD een van doorslaggevende factoren geweest is voor hun levenskeuze.

De overdonderde gemeenschapservaring, over alle grenzen heen, die de WJD zijn, lijkt me een determinerende factor. Je kan geen christen zijn op je eentje. “Un chrétien seul est un chrétien mort”. Dat zijn we volop aan het herontdekken. Ook in het religieuze leven.

Reacties

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj