Ervaring

Ik raad jonge mensen nogal eens de lectuur aan van “Het verstoorde leven” van Etty Hillesum: een indrukwekkend dagboek van een jonge vrouw die tijdens WO II het geloof ontdekt. Een pretentieloos getuigenis van een heel persoonlijke ervaring. De (jonge) lezers zijn er doorgaans weg van. Hetzelfde geldt met andere open verhalen van persoonlijke geloofservaring.

Als diezelfde – of andere - jonge mensen ertoe komen om te proeven van en te experimenteren met ignatiaanse spiritualiteit en meditatie, dan is de reactie gewoonlijk gelijkaardig. Ze wisten niet dat dit bestond of mogelijk was. Het is een onvermoede wereld die opengaat. De smaak is er een van meer.

Een stuk moeilijker ligt het met de intellectuele reflectie op de christelijke traditie. Dit is niet meer het register van de persoonlijke ervaring of van het getuigenis. In objectiverende en rationele categorieën wordt hier het domein van de subjectiviteit en van de rechtstreekse ervaring overstegen, en wordt aansluiting gezocht bij de ruimere traditie.

Hier merk ik nogal eens – maar niet altijd – weerstand en argwaan bij diezelfde jongeren. Maar ook oprechte intellectuele nieuwsgierigheid en bij sommigen zelf een gevoel van verantwoordelijkheid: een aanvoelen dat het noodzakelijk is om ook met verstandelijke middelen de christelijke traditie te verkennen.

De stap zetten naar het aanvaarden van het normatieve karakter van een leergezag is nog van een heel andere orde.

Reacties

Anoniem zei…
Dat normatieve karakter van een leergezag maakt het inderdaad direct zo moeilijk. Zo onduidelijk. Misschien omdat het beeld van het katholicisme in de vorige eeuw ons afschrikt, mensen die verplicht werden naar de mis te gaan en gebeden te prevelen, zonder God te voelen, zonder de kracht te putten uit de liefde die Jezus is. Ook omdat we een afkeer hebben van de hypocrisie je enkel met de uiterlijkheden bezig te houden om zo iets te bereiken? We hebben het gevoel dat we nu pas God gevonden hebben, dat we nu pas écht kunnen geloven. Zoveel mensen die vandaag geloven. Maar zo weinig daarvan die zich echt Christen durven noemen. Jammer van die angst. Jammer dat 'Christendom' onvermijdelijk met oorlog, kruistochten, aflaten, simonie, hypocrisie... wordt geassocieerd. Jammer van de afkeer van het genormeerde leergezag, al is dit inderdaad erg moeilijk...

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)