Muis



Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Jan Berchmans sj. Deze Vlaamse jongen uit Diest stierf in 1621 in Rome. Hij was jezuïet in opleiding en amper 22 jaar. Als je wat grasduint in zijn korte leven dan lijkt er bitter weinig te vertellen over deze patroonheilige van de schoolgaande jeugd en de studenten. Hij lijkt wel een grijze muis.

In zekere zin is hij dat ook. Precies daarin ligt zijn verdienste en zijn betekenis voor vandaag.

Enkele citaten van Jan komen steeds terug: “Non multa sed multum” (= niet véél maar zéér) en “het gewone buitengewoon”. Zich inspirerend aan Ignatius van Loyola was het de ervaring van Jan Berchmans dat je God kan "liefhebben en dienen in alle dingen". Niet enkel bij de topervaringen, de kicks. Ook en vooral in de banaliteit van het gewone dagelijkse leven.

De innerlijke bewogenheid van waaruit je leeft kan van elk moment van de dag een godsontmoeting maken.

Zalig feest van Sint Jan Berchmans!

Reacties

Anoniem zei…
Hoe is het mogelijk om binnen de zapcultuur van jonge mensen recht te doen aan "niet veel maar zeer"? Het is een ontzettende opgave om niet blind te zijn voor de tijdsgeest en toch op de rem te gaan staan om te "zien", te "horen", te "voelen".Of is de jonge generatie in staat om voelsprieten uit te steken op verschillende terreinen tegelijkertijd en gewaarwordingen te registreren. Kunnen zij wat de oudere generatie nog niet kan? Soms meen ik te moeten geloven in hun bijzondere vaardigheid.
Nikolaas zei…
Beste,

Ik ga voor uw voorzichtig optimisme. Zou het hier, zoals bij de meeste aspecten van het mensworden, ook niet gaan over een leerproces?

Onlangs hoorde ik een van onze leerkrachten vertellen over het Sociaal project in hun college waar pubers, met onwaarschijnlijk geduld én ... stille vreugde stage lopen bij dementerende bejaarden!

Aan ons, volwassenen, om daar de geschikte instrumenten voor uit te werken en aan te bieden.
Anoniem zei…
Of het nu aan bijzondere voelsprieten ligt of niet,ik denk dat een zapcultuur die zo omnipresent en bovendien vluchtig is, ook snel gaat vervelen en jongeren doet zoeken naar iets méér dan het vele. Misschien minder zichtbaar want een zoektocht naar het persoonlijke ipv het collectieve, een streven naar een(stevige) basis voor een menswaardige identiteit. Een verlangen dat, meer dan een bijzondere vaardigheid, mij ook eenvoudigweg oermenselijk lijkt?

groeten,
een optimistisch lid van de jonge generatie.
Nikolaas zei…
Ik denk ook dat dat verlangen er is. Probleem is wel dat het kan bedolven zijn onder een flinke laag van alles en nog wat. Of nog, dat de jongere en helemaal geen benul van heeft dat dat verlangen en dat vermogen bestaan in hem/haar.

Maw, opgevoed worden is een recht, opvoeden een plicht.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)