Seminarie-avontuur

Tom, een trouwe lezer van deze blog, heeft een belangrijke keuze gemaakt. Hij zal er regelmatig verslag over uitbrengen. Zoals het een moderne jonge man behoort, zal hij dat doen via een blog, genaamd… “Mijn seminarie-avontuur”.

Ik beveel u deze blog graag aan. Tom heeft iets te zeggen, en heeft bovendien een goede pen. Hieronder alvast een smaakgever.

Ik heb er de laatste tijd al enkele meegemaakt: "ondervragingen". Of zoiets. Het klinkt misschien negatiever dan bedoeld, maar hoe dan ook, wanneer ik vertel over "mijn studiekeuze" (om meerdere redenen is deze woordkeuze niet juist*, maar zo weet je wel wat ik bedoel) word ik bestookt met vragen. Waarom? En wat met het celibaat? Mogen vrouwen ook priester worden volgens jou? Nog zes jaar, allee, jong! In deze tijd?! Enzovoort.

Eigenlijk is het nogal vreemd voor mij om daarover te vertellen. Ik zit momenteel in een nieuwe positie; die van "priester-in-wording". En dat is echt wel wennen. Ikke, priester? Nee, denk nu echt niet dat ik me dit al volledig eigen heb gemaakt. Je zou kunnen stellen dat de komende jaren een periode van aanvaarding zullen zijn, of wie weet, net niet.

Ik merk dat mijn argumentatie meestal nogal pover is en dat er soms zelfs gaten in zitten. Als er iets is wat die ondervragingen zeker bij mij teweegbrengen, dan is het wel het inzicht dat deze keuze héél onberedeneerd is. Heerlijk, toch? Is het zo niet met de belangrijkste en mooiste keuzes in het leven?


Mijn enige, echt argument is er geen van de rede, maar van het gevoel. Ik voel me simpelweg aangetrokken tot het priesterschap, tot een leven waarin ik me op de voor mij meest totale manier op God richt en van daaruit op mijn medemens.


*Waarom is "mijn studiekeuze" niet helemaal juist? Ik denk enerzijds niet dat het van "mij" is, maar dat ik ertoe word uitgenodigd. Anderzijds is priesterschap natuurlijk veel meer dan een studie, of later, job. Ik zou nu moeten zeggen: "het is een levenswijze", maar die uitspraak ben ik echt beu gehoord.

Delen

Reacties

Hugo Bourgeois zei…
Ik ben heel geïnteresseerd wat je antwoord op die vragen dan eigenlijk is, ook al zitten er gaten in en is het blijkbaar tamelijk onberedeneerd. Hoe zie je deze keuze dan? Is het als een beroepskeuze?

Met vriendelijke groeten,

Hugo
Beste Hugo,

Blij je te lezen.

Je bent eigenlijk wel aan het verkeerde adres. Je stuurt je reactie beter naar de blog van Tom zelf! De link vind je in het bericht.

Hartelijke groet en hopelijk tot over niet al te lang.

Nikolaas

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)