Gevreesd

Ik had het gevreesd dat je me dit zou zeggen.” Met een vrouw was ik in gesprek over een aanslepend conflict dat haar leven al jarenlang verzuurde. Ze was manifest onrechtvaardig behandeld geworden. De pijn en de woede bleven haar achtervolgen, tot in haar dromen. Het verlangen naar eerherstel was groot. Ze besefte evenwel dat het onrealistisch was. Ze was ten einde raad.

Behoedzaaam reikte ik woorden aan als aanvaarden en loslaten. Er was weerstand. Veel weerstand. Maar de vrouw snapte meteen waar ik het over had. Haar lichaamstaal maakte me duidelijk dat ze vroeg om meer. Toen ik het dan uiteindelijk waagde om het woord “vergeving” uit te spreken bleef het stil aan de overkant. “Ik had gevreesd dat je me dit zou zeggen.”

Beetje bij beetje klaarde haar gezicht op. “Ik ben de gevangene van mijn haat. Ik wil af van dat blok aan mijn been. Ik wil verder leven.”

De dame besefte dat ze nog een lange weg af te leggen had. Maar toen ze bij het weggaan mijn hand schudde, had ze een glimlach op de lippen.

Vergeving is niet voor doetjes of lafaards. Het is een genade die veel moed, vrijheid en vertrouwen vraagt.


Share

Reacties

Anoniem zei…
Ik vraag mij af: moet wie misdaan heeft niet eerst toegeven dat hij misdaan heeft, voor men zomaar vergeeft?
Als wie misdaan geeft dit toegeeft, maakt dit, meestal, het vergeven makkelijker. Dat heeft u juist opgemerkt.

Gelukkig maar dat we om te vergeven niet afhankelijk zijn van het al of niet om vergeving willen vragen van wie in de fout is gegaan. Niets zo erg immers als niet kunnen vergeven. Dan loeren wrok en bitterheid om de hoek.

Vergeven is bevrijden. De ander. Maar ook en misschien vooral jezelf. Vergeven is de weg vrijmaken voor de liefde en dus voor het leven.
Anoniem zei…
Inderdaad,zoals u het zegt: vergeven is bevrijden. Maar dan toch vooral 'de ander', blijkbaar. En ik meen toch dat het juist is als ik zeg dat na een misdaad een slachtoffer centraal moet staan en niet de dader. Met alle respect, ik blijf er van overtuigd dat die persoon eerst moet inzien wat hij heeft gedaan, anders heeft vergeving weinig zin. Als men enkel het slachtoffer iest onderneemt,hij vergeeft bv., dan lijkt het daarna alsof er nooit iets is gebeurd en zal wie misdaan heeft waarschijnlijk terug hervallen.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj