Een wildvreemde
Het triduüm voor het algemeen kapitel van de Sociëteit van Maria is ten einde. De voorbije drie dagen verzorgde ik hier in Parijs dagelijks twee conferenties, een eucharistieviering, een avondwijding en tussendoor een lange reeks persoonlijke gesprekken met de kapitulanten : uit Europa, Azië, Afrika en Amerika.
Het was een nieuwe ervaring voor mij. 62 vrouwen uit de hele wereld mogen begeleiden in hun biddend onderscheiden. Ik vond het ontroerend die religieuzen te zien bidden en getuige te mogen zijn van de ernst van hun zoektocht. Verheugend te zien hoe de ignatiaanse traditie, over de verscheidenheid van de culturen heen, verhelderend, structurerend en bevrijdend kan werken.
Merkwaardig hoe je als wildvreemde een steentje kan en mag bijdragen tot de strikt inwendige keuken van zo’n groep. Dit is Kerk. Over de grenzen van taal en cultuur heen. We behoren tot dezelfde familie. We werken samen voor het Rijk.
Vandaag wordt de nieuwe algemene overste verkozen. Na verschillende dagen van « twijfelweer » staat de hemel hier in Parijs eindelijk op blauw. De Geest waait. Als een zachte bries.
Reacties