God, barmhartig maar niet gek?



Graag deel ik met u deze sterke overweging van Brian Crogan sj

Het achtste hoofdstuk van het Johannesevangelie begint met het bekende verhaal over een arme, ongelukkige vrouw die gestenigd moest worden omdat  ze op echtbreuk was betrapt.

Dankzij Jezus’ tussenkomst werd het leven van de vrouw gered. Nu blijkt dat sommige uitgevers - mannen –, toen het Nieuwe Testament naar boven en naar buiten begon te komen, deze episode in hun Griekse en Latijnse vertalingen ‘om pastorale redenen’ lieten vallen.  Waren ze bevreesd dat deze buitengewone barmhartigheid van Jezus door de nog broze christelijke kudde wellicht geïnterpreteerd zou kunnen worden als een toestemming om te zondigen? Een gelijkaardig vermoeden steekt de kop op bij een andere tekst die ook de indruk geeft te ver te gaan in vergiffenis en barmhartigheid. Christus’ Aramese uitroep – ‘Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat ze doen!’ – werd ‘door sommige autoriteiten’ in hun vertaling van het schrijnende passieverhaal van Lucas weggelaten. Rechtvaardigden ze dit door te stellen dat God wel barmhartig is, zonder twijfel, maar niet gek? Voerden ze als argument aan dat er in de originele tekst fouten stonden, kleine vergissingen van een of andere klerk, wat dan zo’n eigenzinnig vers als dit moest verantwoorden? ‘Juist is juist’, redeneerden ze, ‘en moordenaars moeten ten volle gestraft worden, anders gaat de gemeenschap uiteen vallen. Waarom zouden wij proberen  goed te leven, als zondaars zo gemakkelijk vergiffenis kunnen krijgen?’

Denken wij ook zo, en herleiden wij Gods buitenmatige barmhartigheid tot hanteerbare menselijke verhoudingen?

Terug naar Johannes. Onder druk gezet, nodigt Jezus tenslotte degenen onder de menigte die zonder zonde zijn uit om de eerste steen te gooien. Allemaal trokken ze weg, vertelt het verhaal, de een na de ander, al die mannelijke uitdagers, stom en met lege handen, de rotzooi van de kleine projectielen van hun wraakzucht achter zich latend. Maar de aftocht  begint niet met de onbarmhartige idealisten, de twintigers en dertigers. Hij begint integendeel met de oudsten, zij die tot het ware inzicht zijn gekomen, volwassen zijn geworden in onze onvolmaakte wereld. Het wegtrekken begint met hen die, ook in de laatste uren van hun leven en afgezien van alle diploma’s, de goddelijke weldaad hebben leren kennen van de twijfel aan te durven.











































Reacties

Anoniem zei…
Over heel veel valt te twisten. Barmhartig is God voor de vrouw die ongewenst zwanger raakt.
Dat rechts Amerikaanse bisschoppen hier over oordelen roept bij mij vragen op. Laat dit over aan de vrouw in kwestie.
Er valt van alles over te zeggen. Tocht heeft een bisschop hier niets mee te maken en zeker niet omdat deze niet voor kinderen kiest wegens zijn functie.
Truus zei…
Ben het helemaal eens met anoniem.
Maar God is ook barmhartig.
Lode zei…
Het is niet aan de mens om stenen te grijpen, en zeker niet ze te smijten.
Aan mezelf kan ik weten dat zondigheid iets heel anders is dan opstand tegen God.
Waar échte Liefde is, kan zonde nooit wortel schieten al zijn verkeerde daden en gedachten niet goed te praten... want DE Liefde blijft levend over alles heen.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)