Paus Franciscus spreekt drie woorden tot de jezuïeten (3/3)


Op 14 juni  2013 ontving de Paus de jezuïeten van de Civiltà Cattolica, een Italiaans jezuïetentijdschrift dat als bijzonder kenmerk heeft dat het de officieuze spreekbuis is van het Vaticaan. Franciscus bouwde zijn toespraak op rond drie woorden. Ik denk dat we er allen een puntje kunnen aan zuigen.

Vandaag wil ik graag drie woorden aan u voorleggen die u kunnen helpen bij uw werk. …


Het derde woord is grens. … De breuk tussen Evangelie en cultuur is ongetwijfeld een tragedie (cf. Evangelii nuntiandi, 20). U bent geroepen bij te dragen aan de genezing van deze breuk …. Deze missie is typerend voor de zending van de jezuïeten. … Uw juiste plaats is aan de grenzen; dat is de plaats van de jezuïeten. 

Wat Paulus VI al zei over de Sociëteit van Jezus en Benedictus XVI herhaalde, geldt vandaag op een bepaalde manier ook voor u: “Daar waar in de Kerk de confrontatie plaatsvond en nog steeds plaatsvindt tussen de brandende noden van de mens en de eeuwige boodschap van het evangelie – op de moeilijkste en meest gevoelige gebieden, op de kruispunten van ideologieën, in de loopgraven van de samenleving –, daar waren de jezuïeten en zijn zij nog altijd.” Alstublieft, wees mannen van de grens, met die bekwaamheid die van God komt (vgl. 2 Kor. 3,6). U dient naar de grenzen toe te gaan; ze niet naar u toe te halen. 

Reacties

Anoniem zei…
Indrukwekkend!!
Anoniem zei…
Persoonlijk zou ik toch behoefte hebben aan een uitwerking van deze woorden. Wat bedoelt hij concreet allemaal precies?
Anoniem zei…
Niet alleen voor de jezuïeten ligt een opdracht in "het gaan naar de grenzen". Ik ervaar in mijn eigen leven dat in de gebieden waar de ander of anderen verschillen, weerstand oproepen, een onbehaaglijk gevoel geven, ... al wat me niet spontaan aantrekt een stem klinkt om gehoord te worden. Precies het "andere" appelleert mij om er gehoor aan te geven, aandacht aan te schenken. Het andere legt iets bloot van het mysterie dat verborgen is of in andere vormen tot expressie komt. De grens van het vreemde daagt mij uit, vraagt mij om de grens die ik trek om er niets mee te maken te hebben, te openen en om contact toe te laten. Ik ervaar dat in die momenten ik niet het risico loop om mezelf te verliezen, integendeel! Vanuit mijn relatie met die Andere, leef ik vanuit mijn diepere kern met de gans andere mens die vraagt om gekend te zijn.
Anoniem zei…
En daarmee, zo lijkt me, bent u steeds bezig uw eigen grens of grenzen op te schuiven, dus te groeien? U gaat juist in tegen de intuïtieve en misschien moeilijk te expliciteren weerstanden in uzelf, met tot gevolg dat uw vrijheid toeneemt. Het "andere" is dus datgene waar u eigenlijk (krachtens uw eigen, oude natuur) van weg wilt gaan, u vanaf wilt wenden. U overwint dat en dat werkt voedend en heilzaam op u. Het lijkt me heel wezenlijk ja. Precies je aversies of je eigen neiging en voorkeur wegzetten en zo je bereik vergroten, het bereik van je liefde die niemand wil uitsluiten en daarmee meer gaat lijken op de liefde van God voor ons allen. Je vooroordelen opschonen ook, vernietigen.
Anoniem zei…
Toevallig trof ik dit bericht vandaag: http://nos.nl/artikel/523035-praat-met-psychisch-zieken.html
Zou u denken dat dat als voorbeeld goed aansluit bij wat u bedoelde uit te drukken? Zelf heb ik niet zo'n terughoudendheid bij mensen met een psychiatrische achtergrond, maar wel signaleer ik soms bij mezelf ten aanzien van sommige mensen een bepaalde, zeer sterke en in feite ongemotiveerde afkeer die mij zelfs van richting doet veranderen als ik zo iemand op straat in de verte mijn kant op zie komen. Ik geloof nu dat ik dat niet meer moet doen, maar dat ik op dit punt door mezelf heen moet breken om meer mens te kunnen zijn naar Gods bedoeling.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)