Waarom ik als jezuïet heb meegewerkt aan "Op zoek naar God"


Onderstaande overweging uit mijn pen over  de uitzendingenreeks "Op zoek naar God" verscheen in het najaarsnummer 2014 van "Jezuïeten".

In het voorbije voorjaar hebben Bart van Emmerik sj en Nikolaas Sintobin sj, samen met een protestantse zuster van de Chemin Neuf, voor de tweede maal een bijzondere retraite begeleid ... in het Zuiden van Frankrijk,.  We gingen er heen samen met vijf bekende Nederlanders.  We hebben er een retraite gegeven, geïnspireerd aan de Geestelijke Oefeningen van Ignatius...  Tot dusver niets bijzonder. Wel bijzonder was dat er ook deze keer een kleine veertig professionals van de televisie permanent aanwezig waren....

Ook deze keer heeft de EO er een serie van reality-televisie van gemaakt: “Op zoek naar God” ...

Ook deze keer ben ik enthousiast over het eindresultaat. ... Deze serie was helemaal niet bedoeld voor gelovigen van de binnenste kring. Het hele concept is bedacht om mensen die normaliter nooit naar een kerk gaan en die vaak ook helemaal niets afweten van het christelijk geloof, iets te doen smaken van het avontuur van de stilte, van het luisteren naar het Woord van God en van geestelijke begeleiding. Welnu, dit is meer dan behoorlijk gelukt. Ruimschoots 300.000 mensen hebben naar de serie gekeken.  De analyse van de kijkcijfers toont aan dat een groot deel van de kijkers laaggeschoolde mensen zijn én dat ze de hele serie hebben uitgekeken.

Hebben die mensen nu gekeken naar een reportage over de Geestelijke Oefeningen? Neen. Waren de uitzendingen immers opgebouwd als een min of meer ernstige reportage, dan zouden “maar” enkele tienduizenden mensen gekeken hebben, mensen uit de binnenste kring. De reality-televisie is een totaal ander genre. Het biedt flitsende, snelle televisie aan. Een afwisseling van spanning, humor, drama en veel emotie. Het eigene van “Op zoek naar God” was dat al die ingrediënten aanwezig waren. En wel heel professioneel gemonteerd. Maar, bovendien, dat er ook voortdurend subtiele spirituele draden geweven werden door dat geheel. Niet te veel. Anders zappen de kijkers heel snel weg. Wel voldoende om de kijker een aantrekkelijk en realistisch idee te geven van wat een spirituele zoektocht vanuit het Evangelie kan betekenen.

Als jezuïeten hebben we een lange traditie van volksapostolaat. ... Dit initiatief biedt ons een totaal onverwacht en vernieuwend medium om, gebruikmakend van de eigentijdse media en visuele verteltechnieken, hier terug aansluiting bij te vinden. Dit jaar was dit resultaat zo mogelijk nog sterker dan vorig jaar. En wel om de paradoxale reden dat de “kandidaten” gemiddeld (nog) minder kennis hadden van het christelijk geloof dan de deelnemers van vorig jaar. Voor sommigen onder hen was het bijgevolg moeilijker om de stilte en de meditatie in te gaan en dag in dag uit te respecteren. Maar daardoor werden meteen ook de herkenbaarheid en dus de identificatiemogelijkheden voor de gemiddelde kijker groter.

En dat is net de bedoeling van de Evangelische Omroep: evangeliseren op een laagdrempelige wijze voor een zo breed mogelijk publiek. Tijdens de uitzendingen, maar ook ervoor en erna via een online ignatiaanse cursus om te leren bidden met de Bijbel, waarvoor Bart van Emmerik sj en Nikolaas Sintobin sj de teksten kozen en de “punten” schreven. Duizenden mensen hebben dit jaar deze cursus gevolgd.

Dit avontuur is ook een boeiend oecumenisch avontuur van vruchtbare en respectvolle samenwerking van protestanten en katholieken. Het maakt de ignatiaanse spiritualiteit verder bekend in protestants Nederland en meerdere nieuwe samenwerkingsprojecten staan intussen op stapel.

“Op zoek naar God” gaat verder!


Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Anoniem zei…
Door de herkenbaarheid , brengt het soms meer dan een saaie belerende preek , ook de oecumenisch samenwerking ,het Ignatiaanse ruimer dan de katholieke kerk , jullie hebben zeker iets te geven ,, en door te geven, maar jullie kunnen ook ontvangen ,de professionaliteit van mensen van de TV, Jezus zocht ook de mensen op....doen jullie ook ,je zoekt ze op in hun cultuur. Dienstbaar zijn aan mensen door in hun schoenen te durven staan... moedig , respectvol voor de mens die niet tot de middenste kring behoord...maar wel Godsgeliefde mensen zijn... het is geestelijke begeleiding van op afstand voor veel mensen is dat verademend , sommige geestelijke begeleiding heeft mensen diep gekwest om dat het met macht en machstmisbruik te maken had , een beetje geestelijk nabij zijn van op afstand , dienstbaar aan de zoekende mens , God laat zich overal vinden,dank met gebed,en dank voor de s.j. , die van God zo een profesionaliteit en talenten gekregen hebben , om in elke cultuur te gaan staan , ook onze postmoderne cultuur, daar doe ik mijn petje voor af, Mariette.
Griet zei…
schitterend!
Anoniem zei…
ik heb ook gekeken en vond het geweldig!
Anoniem zei…
Dank U aan Mevrouw Mariette in reactie van 26 september 2014, 11:41 voor wijsheid.
Ik ben met elke woord met U eens.
Anoniem zei…
Door het programma ben ik op het spoor gekomen van "Gewijde ruimte" ik gebruik dit dagelijks om in de stilte God's aanwezigheid te zoeken. Het is een essentieel onderdeel van mijn dagritme geworden en stimuleert me enorm in mijn spirituele groei. Dank hiervoor, groet Ineke

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj