"In alle dingen"

Toen hem de vraag werd gesteld twijfelde de jongen, een opgeschoten puber, geen ogenblik. “Het beste wat  me overkomen is is het overlijden van mijn vader”.

De tafelgenoten, ikzelf incluis, waren verbijsterd. De jonge man besefte dit best en gaf meteen wat uitleg. 

“Mijn vader is drie jaar geleden, na een lange ziekte, gestorven. Ik had veel liever dat hij was blijven leven. Ik hield van hem.  Maar nu stel ik vast dat ik veel dankbaarder in het leven sta dan voorheen, dat ik gewoon dankbaar ben dat ik mag leven, elke dag opnieuw. En ook dat ik vaak verwonderd en blij ben om kleine, eenvoudige dingen. Ja, ik weet dat dit vreemd kan klinken, maar eigenlijk is dit het beste wat me ooit overkomen is”.

Video toespraak paus Franciscus tot overheden Myanmar

De vreugde van de Blijde Boodschap

 Paus Franciscus brengt de kern van het christelijke leven scherp in beeld. Waar voorheen de nadruk meer lag op de Kerk als instituut met zijn dogma’s en zijn discipline, ligt nu de nadruk duidelijk op de persoon van Jezus.


Wie zijn wij, christenen?  Wij zijn meer dan een club met zijn eigen regels en reglementen. Onze diepste identiteit of eigenheid wordt ook niet bepaald door ons al of niet regelmatig bijwonen van kerkdiensten, of door onze bekwaamheid die of die leerstelling te verdedigen.
Onze identiteit berust op het wezenskenmerk van een ander persoon, iemand van wie wij geloven dat Hij de zoon van God is, levend tussen ons. Wij mogen verschillen in onze opvattingen over de pauselijke onfeilbaarheid, over geboortebeperking of de wijding van vrouwen. Wij mogen bidden op een wijze die iedereen in verwarring brengt. Maar we weten dat wij alleen maar naar Jezus kijken en willen worden zoals Hij is. Wij zijn als leerlingen  die zich verzamelen ron…

Beelden aankomst paus Franciscus in Myanmar, het begin van een van zijn moeilijkste en meest delicate bezoeken.

Onze samenleving heet meer en meer mensonvriendelijk te worden, in tegenstelling tot minder ontwikkelde landen.
Chili is zo’n land. Ik verbleef er een klein jaar, voldoende om het wat te leren kennen. Een van de dingen die me opviel was hoe brutaal men er is in het verkeer. Als voetganger ben je daar vogelvrij. Ook op het zebrapad. Rennen is de boodschap. Anders word je gewoon omver gereden.
Onlangs was ik in de Gentse binnenstad. Ik zag een vader met 2jonge kinderen. Het ene op het fietszitje. Het ander, een piepklein meisje, te voet, naast hem.De man stak voorzichtig, te voet naast zijn fiets, de straat over. Het dochtertje was hem niet gevolgd en was op het voetpad blijven staan. Papa moedigde vriendelijk het kind aan om over te steken. Het kind aarzelde. Het was zichtbaar angstig.Aan de ene kant kwam een auto aangereden. Aan de andere een fiets. Beide bestuurders hadden meteen in de gaten wat er gebeurde. Ze stopten en deden beiden het meisje vriendelijk teken om over te steken. Ge…

Wie geschenken aanvaardt verliest niet alleen veel van zijn vrijheid, maar verliest  ook gezag. 

Ignatius van Loyola

Bidden raakt je intimiteit. Het is een mysterie. Voor jezelf. En nog meer voor een ander. Woorden zijn vaak ontoereikend om uit te drukken wat zich afspeelt in het gebed. Toch kan het zinvol zijn om te praten over je gebed met een een ander biddende man of vrouw die daar ervaring mee heeft. Dit heet geestelijke begeleiding.

Mensen zijn wezens van het woord. Woorden leggen op wat je meemaakt helpt om meer inzicht te krijgen in je innerlijke ervaring. In het bijzonder als dit gebeurt ten aanzien van een andere mens. Vaak helpt het om de discrete aanwezigheid van God in je (gebeds)leven op het spoor te komen. Dit is trouwens het eerste oogmerk van geestelijke begeleiding. Ook is het zo dat moeilijke ervaringen, gewoon door erover te spreken, gerelativeerd worden en helemaal niet zo problematisch lijken.
Geestelijke begeleiding helpt om de band te leggen met de ervaring van de gelovige kerkgemeenschap door de eeuwen heen. Mensen hebben reeds vóór jou gebeden en daar heel wat uit geleerd. Oo…

30 jaar geleden las ik voor het eerst de tekst “De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is” van Piet van Breemen sj (uit “Als brood dat wordt gebroken”, Lannoo, 1977). Hij grifte zich meteen in mijn geheugen. Enkele uittreksels. (2/6)
Aanvaard worden betekent, dat de mensen met wie ik leef, me een gevoel van eigenwaarde geven, me laten merken dat ik de moeite waard ben. Ze zijn gelukkig dat ik ben wie ik ben. Aanvaard worden betekent, dat ik ruimte krijg om te groeien maar niet geforceerd word: ik hoef niet te zijn wie ik niet ben. Het betekent ook dat ik niet word opgesloten in mijn verleden of mijn heden; integendeel ik krijg ruimte om te ontplooien en om de fouten van het verleden te boven te komen. In ’n zekere zin kunnen we zeggen dat aanvaard worden betekent een ont-hulling. Ieder van ons wordt geboren met vele mogelijkheden.
Maar die mogelijkheden kunnen pas tot werkelijkheid worden in het warme klimaat van het aanvaard worden door anderen. Aanvaard worden bevrijdt alles dat i…